fot. Nadleśnictwo Szubin

Nadleśnictwo Szubin w ostatnim czasie dostaje wiele pytań na temat aktualnej kondycji # lasów... przede wszystkim ciągłego prowadzenia wycinki drzew, czy zalegających stosów drewna przy drogach leśnych.

Kilka słów od Nadleśnictwa w tej sprawie...

Nasz na pozór „leśny spokój” nieoczekiwanie zakłóciła klęska (#klęskastulecia) w sierpniu 2017 roku. Wydarzenie to wyrządziło niewyobrażalne szkody w drzewostanach jednocześnie wpisując się do historii polskich lasów na zawsze. 

Gdy już prawie w całości uporaliśmy się z jednym, przyszło drugie… a mianowicie, pojawił się bardzo groźny szkodnik, zagrażający naszym lasom. Jest nim kornik ostrozębny.

Konsekwentnie, pomalutku zjada OSŁABIONE huraganem, pozostawione drzewostany, przede wszystkim na terenach poklęskowych ….

Dlaczego tak drastycznie reagujemy?

A no dlatego, ponieważ jedynym, skutecznym sposobem walki z kornikiem ostrozębnym jest wycinka zasiedlonych drzew, szybki wywóz drewna pozyskanego, oraz palenie wszelkich pozostałości po wycince i okrzesaniu (stąd dym, który czasami widzicie w lesie).

Skąd ta fala ciągłych niepowodzeń

Pierwszym naturalnym uwarunkowaniem potencjalnej podatności naszych lasów na większość uszkodzeń jest duży udział ubogich siedlisk, co determinuje mało zróżnicowany skład gatunkowy z dominacją sosny. Ten czynnik od zawsze zwiększał podatność na pożary, silne wiatry, gradacje owadów czy choroby grzybowe.

Drugim i chyba najważniejszym czynnikiem (jak zapewne się domyślacie) jest deficyt wilgotnościowy…. Częściowo wynika on z przyczyn naturalnych takich jak długookresowy brak opadów, brak zim, letnie susze, a częściowo został wzmocniony przez działalność człowieka.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że deficyt wody i długotrwałe susze powodują również zmiany i straty, których nie widać gołym okiem. Straty niemożliwe przez nas do oszacowania, a mianowicie zmniejszenie przyrostu masy drzewnej przez drzewostany.

To tak w wielkim skrócie o sytuacji jaka się aktualnie rozgrywa u Nas… i u Was bo przecież wielu z Was mieszka w sąsiedztwie lasów. 

Można wręcz powiedzieć że „robim co możem”, ale niestety natury się nie oszuka. Możemy jedynie w wielu przypadkach stosować zabiegi profilaktyczne.

Pozytywną wiadomością na zakończenie tego dłuższego przemówienia jest to, że w miejscu gdzie teraz pracują piły i hartwestery w najbliższych latach będzie rósł nowy las!

Mamy nadzieje, że silniejszy i mocniejszy bo przecież przystosowany od samego początku do życia w gorszych warunkach niż „stare wygi”, które niestety sobie z nimi nie radzą. 

Poniżej kilka zdjęć. Zaraz po huraganie i teraz, gdy jest już wszystko uporządkowane.

materiał: Grzegorz Gust / red.

Autor nie wyraża zgody na komentowanie artykułu. 

Galeria

Powrót Drukuj